یکی از اصول بنیادین در زمینه علائم تجاری، تخصصی بودن است. با تکیه بر این اصل متقاضی ثبت علامت بایستی، به هنگام تکمیل اظهارنامه، محصولات و خدماتی را که تحت پوشش علامت مزبور قرار می گیرند، مشخص و معین سازد. برای نظام دادن به این وضعیت یک نوع طبقه بندی اداری برای کالاها و خدمات وجود دارد که در ذیل به آن اشاره خواهد شد.
براساس توافقنامه نیس، یک طبقه بندی از کالاها و خدمات، شامل 34 طبقه برای کالاها و 8 طبقه برای خمات، با قصد تعمیم آن به دیگر کشورها، ایجاد می شود. هدف فوری از این تقسیم بندی، ایجاد ابزاری اداری برای محاسبه عوارض ثبت، از یک سو، تسهیل تحقیق پیرامون سوابق ثبت کالا و خدمت، در سطح ملی و بین المللی، از سوی دیگر،بود.
به نظر برخی محتوای این طبقه بندی، یعنی قرار گرفتن هر کالا در طبقه بندی خاص، کم و بیش آمرانه به نظر می آید. این طبقه بندی فاقد بار قضایی است، به طوری که اشاره به یک طبقه، به هنگام عمل ثبت، خود به خود و الزاماً تمامی کالاها و خدمات این طبقه را تحت حمایت قرار نمی دهد. به عبارت دیگر یک علامت ثبت شده و به تملک در آمده، تنها برای محصولات یا خدماتی که در سند ثبت درج شده اند، غیرقابل تملک است. از این نظر می توان نتیجه گرفت که ممکن است علامت مزبور برای محصولات و خدماتی که در اظهارنامه درج نشده اند، قابل استعمال و تملک باشد، حتی اگر هر دو دسته متعلق به یک طبقه باشند. براساس رویه قضایی فرانسه پاسخ به این سوال که آیا محصولات و خدمات مورد نظر مشابه هستند یا خیر در عمل مشخص می شود. رویه مزبور استفاده از محصولات و مقبولیت و تصویر آنها نزد مشتریان را در نظر می گیرد.
یادآور می شود که در ایران موضع قانون از پیچیدگی کمتری برخوردار است؛ به طوری که «... عدم جواز استعمال علامت ثبت شده، تنها در موردی است که کسی بخواهد آن علامت را بر روی کالای همان طبقه مورد استفاده قرار دهد والا در صورتی که کالا مربوط به طبقه دیگری باشد، استفاده از علامت ثبت شده، بی اشکال است؛ برای مثال یک متقاضی تولید ساعت نمی تواند مارک «سیتی زن» یا واژه نزدیک به آن را برگزیند و به ثبت آن اقدام کند؛ زیرا امکان اشتباه گرفتن این علامت با علامت «سیتی زن» معروف، که مخصوص ساعت مرغوب و شناخته شده ای می باشد، بسیار است. درحالی که همین متقاضی می تواند از علامت کالای یاد شده برای تولید مثلاً کیف اداری بهره گیری کند.
در نتیجه برمبنای رویه قضایی کشور فرانسه شخص ثالث می تواند یک علامت را که قبلاً ثبت شده برای محصولات و خدماتی که در اظهارنامه صاحب اولیه علامت درج نشده اند، به ثبت برساند، حتی اگر محصولات و خدمات شخص ثالث و صاحب اولیه علامت از یک طبقه باشند. در حالی که شخص ثالث در صورتی می تواند علامت قبلاً به ثبت رسیده را به نام خود به ثبت برساند که محصولات و خدمات مورد نظر وی از طبقه ای غیر از طبقه صاحب اولیه علامت تجاری باشد.
